Boomers van de ICT: legacy systemen binnen jouw organisatie
De term ‘boomer’ hoor je regelmatig als je vaker met jongeren te maken hebt. Meestal heeft het dan betrekking op aanpassingsproblemen aan moderne technologie. Binnen de ICT-wereld bestaan zo eigen vormen van boomers. Denk aan verouderde legacy-systemen die de ontwikkelingen niet meer kunnen bijbenen. In dit geval kunnen er echter serieuze consequenties ontstaan door deze ‘boomers’.
Verlies functionaliteit
Naar het exacte aandeel van legacy-software, -hardware en -componenten is het gissen, maar dat het nog altijd veel is, staat vast. De modernisering van IT is dus nog lang niet compleet, als dat al ooit helemaal zal gebeuren. Bij verouderde hardware componenten kun je denken aan cpu’s, netwerk-devices en printer- of communicatiepoorten. Bij software uiteraard aan allerlei maatwerkapplicaties en services maar ook aan besturingssystemen. Zo zijn er nog steeds bedrijven die met Windows XP werken. Dan kan het gebeuren dat onderdelen van de software niet meer werken, waardoor er zomaar een stukje functionaliteit verdwijnt.
Doorontwikkeling belemmerd
En dan zijn er nog allerlei verouderde programmeertalen, libraries en frameworks in omloop die doorontwikkeling belemmeren. Gebruik maken van verbeteringen en nieuwe features is dan niet mogelijk. De problemen van legacy-systemen uiten zich ook op het gebied van kennis die verdwijnt. Wat de problemen nog erger maakt, is het feit dat het vaak om bedrijfskritische bedrijfsprocessen gaat die overeind worden gehouden door meerdere, geïntegreerde legacy-deelsystemen. Dat betekent niet alleen dat nieuwe gebruikers er vaak niet bekend mee zijn, maar ook dat er steeds minder support voor is. Niet in de vorm van de eigen helpdesk, maar ook niet door de leverancier zelf. Dat gebrek aan ondersteuning heeft ook consequenties voor de beveiliging die ernstig gaat achterlopen.
Gebrek aan schaalbaarheid
Dit is in een tijd dat er ook nog eens volop gebruik wordt gemaakt van externe componenten. Het is hierbij zoeken naar een goede balans waarbij onderdelen niet te ver uit de pas kunnen lopen. Moderne dienstverleners accepteren simpelweg verouderde protocollen op den duur niet meer, omdat het beheer daarvoor te risicovol en te duur wordt. En dan hebben we nog het feit dat veel legacy-software monolieten zijn, dat wil zeggen dat ze zijn opgebouwd uit één codebundel in plaats van allerlei wendbare microservices. Hierdoor kunnen piekmomenten nauwelijks of niet worden opgevangen. Piekmomenten kunnen namelijk beter worden opgevangen wanneer een systeem uit losse onderdelen bestaat, omdat je die dan apart kan schalen en niet de monoliet als geheel. En een paar extra servers aanschaffen voor twee of drie piekmomenten per jaar is natuurlijk erg kostbaar. Ook de mogelijkheid om mee te groeien met de organisatie ontbreekt vaak bij verouderde applicaties. Via slim gebruik van containers zijn er wel mogelijkheden om dit te realiseren, maar het zorgt voor een kostbare vorm van schaalbaarheid.
Gefragmenteerde data
Tot slot is ook data gebaat bij modernisering. Data is namelijk pas echt waardevol wanneer er een totaalbeeld is en daar ontbreekt het met de data silo’s bij legacy-systemen en database-structuren juist aan.