Waarom zijn sommige teams slimmer dan andere teams?

Twee weken geleden hadden we bij work21 en e-office Jane McConnell op bezoek voor een masterclass over haar jarenlange onderzoek naar de Digital Workplace. Dit onderzoek gaat kort gezegd over het volgende. De wereld om ons heen wordt steeds complexer en daar moeten we als individu maar zeker ook als organisaties mee om kunnen gaan. Maar aan welke knop moet je nu draaien? Meer tools en technologie of meer aandacht voor leiderschap of processen? Het Digital Workplace onderzoek van Jane McConnell brengt de knoppen in kaart, laat zien waar je als organisatie staat ten opzichte van branche-genoten en geeft inzicht in welke interventies waarschijnlijk het meeste gaan opleveren.

De dag voor deze masterclass was ik samen met Jane bij een overheidsorganisatie om vervolgstappen te gaan zetten naar aanleiding van het onderzoek. Daar hadden Jane en ik samen met een aantal medewerkers een gesprek of je digitaal net zo goed kunt samenwerken als in real life? Ik vind dit persoonlijk een lastige vraag. Ik werk veel digitaal samen, chat veel met mijn collega’s en vind een webmeeting echt een uitkomst. En toch, als het kan geef ik de voorkeur aan een echt persoonlijk samen zijn. Het gaat binnen organisaties immers vaak mis op het onderdeel samenwerken: “Ja maar zij van verkoop….” Het gaat vaak mis bij regels die mensen hebben. Regels over hoe we ons moeten gedragen, wat wij normaal vinden, vaak ook nog ongeschreven regels. En die regels zijn nog lastiger te “lezen” als we op afstand samenwerken. Ik denk dus dat fysiek samenkomen meestal ook de beste resultaten oplevert. Maar is dit wel echt zo?

Een paar dagen later stuitte ik op een artikel in de New York Times over een onderzoek

waarom sommige teams slimmer zijn dan andere teams. De slimste teams hebben drie belangrijke kenmerken volgens dat onderzoek:

Gelijke bijdrage
Als eerste is de bijdrage van alle teamleden in succesvolle teams meer gelijkwaardig bij discussies en teamvergaderingen in plaats van één of twee mensen die bepalend zijn.

Emoties aflezen
Het tweede kenmerk is dat de teamleden hoger scoren op een test die gaat over “reading the mind in the eyes”. Deze test meet hoe goed mensen in staat zijn om complexe emoties af te lezen aan de hand van gezichtsuitdrukkingen, als alleen de ogen zichtbaar zijn.

Meer vrouwen
Als laatst zijn teams met meer vrouwen slimmer dan teams met overwegend mannen. Het gaat hier niet zozeer over diversiteit (evenveel vrouwen als mannen), maar simpelweg meer vrouwen dan mannen in het team hebben. Hebben wij even geluk bij work21! Dit effect werd overigens gedeeltelijk verklaard vanuit de gedachte dat vrouwen gemiddeld gezien beter zijn in het inschatten en aflezen van emoties.

En dan nu terug naar mijn discussie met Jane. Kunnen teams die alleen online met elkaar samenwerken nog steeds “slimmer” zijn dan andere teams die dat niet doen. En daarmee dus ook betere resultaten boeken.

Het antwoord is ja! Er waren teams die consistent slimmer samenwerkten en betere resultaten boekten dan andere teams, onafhankelijk van de manier waarop zij samenwerkten (online of offline). Heel verrassend hierbij is dat de belangrijkste ingrediënten voor deze slimme teams hetzelfde bleven, namelijk: de teamleden van deze teams communiceren veel met elkaar, er is een hoge mate van gelijkwaardigheid in bijdrage en ze zijn allen goed in het aflezen en inschatten van emoties.

In mijn werk hoor ik vaak als belangrijkste bezwaar dat men niet houdt van digitale communicatie en denkt dat dit niet ten goede komt aan het resultaat. Dat hoeft dus niet persé zo te zijn. Ik denk zelf dat het ook afhangt van de taak / opdracht die je als team hebt. En we weten nu ook aan welke drie zaken je als team moet werken om dit wel te kunnen. Dus aan de slag met onze “emotion reading skills”!

Het volledige artikel uit de New York Times is hier te lezen.

Lees ook de whitepaper “Kenniseconomie vraagt om visie op sociale informatie” met hierin meer informatie over de opkomst van mobiele devices en digital workspace.