the Flying Dutchman, kippenvel en (organisatie)doelen

Man, wat heerlijk! Dat oranje gevoel. Die leeuwenstaartjes die je ziet hangen uit kofferbakken. Die (heerlijk) foute, oranje wieldoppen en wapperende vlaggetjes op auto’s. Goed gevulde kroegen. Straten bedekt met grasmatten (echt waar!). Huizen ingepakt alsof men de afgelopen 20 jaar oranje rollen heeft opgespaard. En de file in de middag omdat men op tijd thuis “moet” zijn voor de wedstrijd. Het oranje gevoel heeft zijn intrede gedaan. We geloven erin. We worden wereldkampioen.

Kansen creeren
En soms, hè. Zou ik zo’n WK gevoel wel het hele jaar door willen hebben. De oranje verbroedering. Het WIJ gevoel. Het geloof in winnen. Samen. Mooie kansen creëeren. Positiviteit en soms ongeloof. Doelen stellen waarvan we denken dat we ze misschien niet kunnen halen. Maar toch wagen. Want je weet maar nooit. Straks geef je een kopbal waar menig dolfijn jaloers op zou zijn, en scoor je de 1-1. Het zou zomaar kunnen. De Flying Dutchman kan het ons navertellen.

Self fulfilling prophecy
Dat soort momenten bezorgen mij nou kippenvel. En onverwachtse gesprekken. Bij het koffiezetapparaat. Op de parkeerplaats. Na een sessie op het werk. Net zoals afgelopen week. Het ging over faalangst, dingen die je niet durft of misschien niet goed kan. Over self fulfilling prophecy tijdens presentaties. Wat als het niet goed gaat. Wat als je “afgaat”. Wat als deelnemers het niet leuk vinden. Niet in jou geloven. Mijn gesprekspartner die ik begeleid in een train-de-trainer programma gericht op digitaal samenwerken was hier bang voor. Gelukkig had ze ooit het advies gekregen: wat is het ergste wat tijdens een presentatie kan gebeuren?

Flitsen van Clarence Seedorf (het missen van de beslissende penalty, 1996) schieten door mijn hoofd. Ik heb hem nog een brief geschreven, dat het niet erg was dat hij gemist had en niets moest aan trekken van de kritieken. Dat hij ook maar een mens was. Nooit iets op gehoord (maar dat terzijde). Was hij op dat moment ook bang om te falen? Terwijl de hele wereld mee keek? Lukte het hem niet om te presteren op moment suprème? Had hij last van self fulfilling prophecy?

Mindset: de leeuw op het podium
Het advies (en mindset?) wat de trainer had gekregen: “wat is het ergste wat kan gebeuren”, heeft mij wel aan het denken gezet. Denken onze oranje mannen dit ook wanneer ze het veld op komen? Wat als ik uitglij over de middenstip? Struikel over de voeten van de scheidsrechter? Of het niet lukt om mijn veters te strikken? Of juist te goed zodat ik ze niet meer los krijg?

Of geloven ze in de winst? De leeuw op het podium? Ik geloof wel in een staaltje positiviteit. Want als jij gelooft dat jij het verschil kunt maken. Jouw doelen kunt bereiken. Binnen je werk, maar ook in jouw privéleven. Door een fijn mens te zijn voor familie en vrienden. Een fijne collega en aanvulling binnen het team, afdeling, business unit ėn organisatie, dan geloof ik ook dat je dingen kunt bereiken waar je eerst misschien niet in geloofde.